تولید ساعت های صنعتی در ژاپن در اواسط دوره میجی (میلادی 1880) آغاز شد، زمانی که تولید ساعت های دیواری و ساعت های رومیزی در اطراف توکیو، اوزاکا و ناگویا آغاز شد.
ساعت کوارتز در سال 1927 در ایالات متحده اختراع شد.
اما در دهه 1960 به سرعت بهبود یافت و مورد استفاده عملی قرار گرفت و در سال 1969 ساعت کوارتز آنالوگ برای اولین بار در ژاپن تجاری شد.
ساعت سیکو اصل از برندهای بسیار معروف در کشور می باشد و کیفیت خوبی دارد.
تغییر به سمت دیجیتالی شدن پس از دهه 1970، صنعت ساعت سوئیس کاهش یافت و محور اصلی آن به ژاپن منتقل شد.
در پایان قرن بیستم، تولید بیشتر به کشورهای آسیایی منتقل شد.
در همین زمان، خرید ساعت‌های ارزان قیمت با دقتی چند برابر بالاتر از بالاترین دقت عصر کرنومتر ممکن شد و ساعت‌های دیجیتال را عملاً نمی‌توان بیشتر بهبود بخشید.
در دهه‌های 1970 و 1980، صنعت ساعت‌سازی سوئیس نتوانست با تغییرات شدید فناوری ساعت که توسط کوارتز به وجود آمده بود، همگام شود.
در سال 1970، صنعت ساعت سوئیس حدود 90000 کارمند داشت، اما در سال 1984 به بیش از 30000 نفر کاهش یافت.
اما پس از آن صنعت ساعت سوئیس در نتیجه اصلاح ساختار صنعتی بار دیگر توجه جهانیان را به خود جلب کرد و تعداد کارکنان دوباره افزایش یافت و در سال 2013 به سطح 57300 رسید.
صنعت ساعت سوئیس مانند گذشته نیست، امروزه از ساعت‌های جوانان ارزان قیمت چند ده دلاری گرفته تا ساعت‌های متوسط و تزئینی با طلا و جواهرات را شامل می‌شود.
از ساعت های مکانیکی با قیمت صدها هزار دلار (یعنی ساعت های فوق لوکس به ارزش ده ها میلیون ین به ین ژاپن).
سوئیس نه تنها در بازار سنتی کالاهای لوکس گران‌قیمت خود، بلکه در بازار ساعت‌های ارزان قیمت نیز بازگشته است.
به طور خاص، نیکلاس جی. هایک یک سواچ شیک و ارزان را برای به دست آوردن مجدد سهم بازار جهانی که ژاپن به طور کامل از دست داده بود.
توسعه داد و همچنین موفق شد به سهم بازار جهانی محصولات ارزان قیمت نفوذ کند.
