فعالیت آموزش مداوم با اسکالپ وین سوپا برای هر کادر درمانی واجب است. دسترسی وریدهای محیطی یک نیاز کلیدی برای احیای بیماران در تمام سنین است.
محل ایده آل برای کاتتریزاسیون وریدی مکانی است که دسترسی به آن آسان باشد و خطر بسیار کمی برای بیمار داشته باشد.
محل های دسترسی وریدی در کودکان خردسال شامل دست ها، پاها، ساعد و پوست سر است. شایع ترین دلایل درمان داخل وریدی در نوزادان شامل تحویل مایعات نگهدارنده، خون و فرآورده های خونی، داروها و تغذیه است.
ورید های پوست سر معمولاً برای اطمینان از دسترسی داخل وریدی در نوزادان و نوزادان، اغلب پس از تلاش های ناموفق برای کانولاسیون ورید های اندام فوقانی و تحتانی استفاده می شود.
این فعالیت تکنیک، نشانه ها و موارد منع کاتتریزاسیون ورید سر را نشان می‌دهد و نقش تیم بین‌حرفه ای را در مدیریت نوزادانی که نیاز به دسترسی داخل وریدی دارند، برجسته می‌کند.
دسترسی وریدهای محیطی مشخصه احیاء در بیماران در هر سنی است. دسترسی به مکان های ایده آل برای کاتتریزاسیون وریدی آسان است و کمترین خطر را برای بیمار به همراه دارد.
آناتومی و فیزیولوژی؛ وریدهای پوست سر و صورت در نوزادان و شیرخواران نسبتاً برجسته هستند، بدون دریچه هستند و فقط با موهای نازک پوشیده می شوند.
رایج ترین ورید های مورد استفاده شامل گیجگاهی سطحی، پیشانی، اکسیپیتال و پیش و پس گوش است. ورید گیجگاهی سطحی تمام ناحیه جانبی پوست سر را قبل از عبور از پایین برای پیوستن به تشکیل سیاهرگ رترو مندیبولار و سپس تخلیه به داخل ورید ژوگولار خارجی تخلیه می‌کند.
ورید فرونتال و سوپراتروکلئر قسمت قدامی پوست سر را از قوس های فوقانی به سمت راس تخلیه می کند، به قسمت داخلی مدار می رود تا به ورید فوق مداری بپیوندد و ورید زاویه ای را تشکیل دهد (که توسط وریدهای چشمی به سینوس حفره ای متصل می شود)، تخلیه بیشتر می شود.
به صورت و سپس به ورید ژوگولار داخلی. ورید اکسیپیتال قسمت خلفی پوست سر را تخلیه می کند، ماهیچه خلفی گردن را سوراخ می کند و مستقیماً از طریق گوش خلفی به داخل ژوگولار داخلی یا ورید ژوگولار داخلی تخلیه می شود.
در نهایت، وریدهای گوش از جلو و عقب به سمت گوش می روند و در نهایت به ورید ژوگولار خارجی تخلیه می شوند.
